Radość i łzy, ból i euforia, eksplozja mocy i skrajne wycieńczenie, tak w kilku słowach można opisać doznania, jakim ulegali podczas biegu, a zwłaszcza na finiszu biegacze startujący w jubileuszowym, 35-tym Maratonie Warszawskim.
Wielomiesięczne przygotowania do tej kluczowej dla wielu imprezy lub start z przysłowiowego „marszu”, świetna forma lub niewyleczona do końca kontuzja, a do tego jeszcze wielka nadzieja na poprawę „życiówki” lub zdobycie innego celu z „treningowego dzienniczka „, ewentualnie bieg w wyłącznie w celach rekreacyjno-towarzyskich. W połączeniu tych kilku stanów ducha i ciała tkwi przepis na endorfinową mieszankę. A jak piorunujące działanie może mieć taka mieszanka przekonacie się oglądając zdjęcia poniżej, a jeśli komuś będzie mało, to serdecznie zapraszam do galerii Sztuki Kadru i do galerii opublikowanej w moim profilu na Facebook’u. W obu galeriach znajdziecie znacznie więcej zdjęć z trasy i finiszu na płycie Stadionu Narodowego. Do biegania i „lajkowania” moich zdjęć zachęcam równie gorąco 🙂
Kanał RSS
